صرفا از سر دلتنگی برای نوشتن

یکی از مسائلی که ثابت می‌کند ما حیوانیم، یعنی انسان و حیوان یکی هستند فرار است، بصورت غریضی ما همه اهل فراریم، مورچه با آن کوچکی و فیل با آن عظمت، هر دو اهل فرارند، یعنی اصلا همه با هم فرار را بر قرار ترجیه می‌دهیم،  کلا مردانگی کم است، اینکه بایستی و فرار نکنی کار هر کس نیست، شاید همچین کار خوبی هم نباشد‌ها، یعنی شاید همچین عاقلانه هم نباشد، اما خب لاقل در لفظ و کلام و عمل خوش فرم است، مثال دیگر بخواهم بزنم می‌شود تصادف، یعنی نه تنها تصادف که هر خرابکاری که آدم بکند بعدش می‌خواهد فرار کند، طبق آمار در بیش از 80 درصد تصادف‌ها خاطی قصد فرار دارد! 

واقعیتش چند روز است دلم برای نوشتن تنگ شده بود، هرچه فکر می‌کردم مغزم در واقعیات زندگی بود و به هجویات نگارش و اینها نمی‌رفت، تا آنکه دست بردم سیگار بردارم که متوجه شدم مورچه‌ها فرار را بر قرار ترجیه داده‌اند، بنابراین این نوت دلیل و تهِ خاصی نداشت، دنبالش نگردید.