1. بازی قشنگ دیشب ایران برابر آرژانتین نتیجه هیچ چیز نبود غیر از طراحی و مدیریت سیستماتیک تیم، کیروش دیشب تنها یک تیم برای ما نساخته بود، یک مدل زیبای مدیریتی رو جلومون به نمایش گذاشته بود، کیروش نشون داد مهم نیست سیستم مدیریتی فدراسیون فشل و شلخته هست، مهم اینه که خود کیروش فشل و شلخته نیست و این حرف بزرگی‌ست
2. من فارغ التحصیل کارآفرینی هستم و بالطبع رشته و پشتوانه فکری‌م دغدغه توسعه و پیشرفت ایران رو دارم، از طرح‌های سیستماتیک کارآفرینی برای بزرگترها که صحبت می‌کنم اصرار دارند "تو این مملکت و با این سیستم فشل که نمیشه کار علمی کرد"، در بهترین حالت بهترین توصیه این هست "چراغ خاموش بری جلو شاید یه کارایی بتونی بکنی"، اما کیروش تو همین سیستم فشل کار علمی کرد پس "فتبارک الله احسن ال تیم ملی و کار سیستماتیک"
3. کیروش یک تیم ساخت، یک سیستم تیمی؛ فرقی نمیکنه در دفاع چپ پولادی باشه یا بیک‌زاده، فرقی نداره هافبک دژاگه باشه یا جهانبخش، تیم کار خودش رو میکنه، هم دژاگه بازیسازی میکنه برای قوچان‌نژاد هم جهانبخش پاس عالی می‌ندازه برای نوک حمله، در علم مدیریت طراح سیستم مدیریتی از خود مدیریت تیم به مراتب مهم‌تر هست، تیم کیروش بدون ستاره‌های ادوار تیم ملی مثل علی دایی، خداد، پروین، حجازی، عابدزاده و حتا علی کریمی به زمین می‌ره و موفق‌ترین تیم تاریخ ایران هست.
4. کاش مثل فوتبال و والیبال که مربیگری رو می‌سپرن دست یک خارجی که بهتر از ما ایرانی‌ها مدیریت و علم‌ش رو بلده، خیلی از سیستم‌های اقتصادی رو هم می‌شد بدیم دست کاردون‌هایی که بیشتر از ما بلد هستند، بهتر بگم کاش می‌شد قبول کنیم برای موفقیت در فلان صنعت نیازی نیست تا فیها خالدونش رو ایرانی کنیم، چه بسا بهتره کنتراتی ایران‌خودرو رو بسپریم دست ژاپنی‌ها تا 10 ساله با توجه به این همه پتانسیل و نیروی انسانی و تقاضا و بازار، شرکتی سودده و بروز تحویلمون می‌دادن و ما هم تو این ده سال کنار دستشون یاد می‌گرفتیم باید چه کنیم. کاش واقعیت‌ها رو قبول کنیم.
5. بنده شخصن دیشب یاد گرفتم مهم نیست مدیر مملکت کیه، مهم هم نیست مملکت چطوری اداره می‌شه و چقد بهم ریخته‌س، مهم اینه من و همه هم نسلانم کیروش بشیم، و از کیروش یاد بگیریم و تیم بسازیم و کار گروهی کنیم تا اگر به ناحق هم باختیم مثل دیشب سرمون رو بالا بگیریم.
