- فک میکنی امید چه فرقی با بقیه پسرای دنیا داره که تو نتوستی فراموشش کنی؟ نمیخواد جواب بدی، من جات جواب میدم، امید فرق خاصی نداشت، جه بسا بنا به گفته خودت کلی هم بچه بود و بچه بازی میکرد، پس چی؟ داستان چیه که اون تو ذهنته؟ داستان امید نیست، اصن شخص مهم نیست، داستان احساسی هس که بهش داشتی، فرقی نداره امید باشه یا باقر، مهم خود آدمه؛ مهم تویی، و احساسی که تو تجربه کردی، آدمای دنیا تو این مورد دو جور هستن، یه عده که میگن هیچ عشقی، عشق اول نمیشه، عده دوم که میگن عشق اول بچه بازیه، عشق اصلی عشق زمان پختگی آدمه، اونا که گروه اول هستن حواسشون نیست هرچی بوده و هرچی هست از خودشونه، پس باید برای رفعش برگردن به خودشون، این تو بودی که اون حست به امید بود، نه امید به خودی خودش، این تو بودی که برای اولین بار تجربهای کردی که تو عمرت نکرده بودی، چون توقعش رو نداشتی،بهت چسبید، به همه میچسبه، عشق بهترین حس دنیاست، مسلمه که میچسبه، اما هرچیزی رو بار دوم با کیفیتتر از بار اول میشه انجام داد، امید یه تجربه خوب بود برای تو که حالا بهترین عشق رو بسازی، و همهچی از توئه، همه حس از تو میاد، بنابراین بترکون، سنگ تموم بزار، بعد میبینی که امید دیگه نیاز به هیچ جایی درونت نداره
- هوم ...
- هوم ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر