بخورید و بیاشامید اما تجاوز نکنید

مطالعات رفتار شناسی یه مبحثی داره به نام بازخورد، بازخورد همونطور که از اسمش مشخصه به عکس العمل‌ها مربوط میشه و میگه که همه عمل‌های دنیا عکس العمل هستند و علت و معلولی داره اتفاقشون که باید بررسی بشن، این مبحث بازخورد‌ها خودش خیلی قشنگ و کاربردی هست، اما از خودش کاربردی تر مطالعه در باره عمل‌های بدون عکس العمل هست، یعنی چه جوری برخورد کنیم که بازخورد نداشته باشه، این قسمت خیلی برای جلوگیری از بازخورد‌های منفی مهم هست، عمل "کتک زدن" شدیدن بازخورد ایجاد کن هست، یعنی اون فردی که کتک خورده، به موجب کتکی که خورده همش میخاد دنبال انتقام بگرده، حالا یا زورش میرسه و کتک میزنه و تجاوز میکنه همون لحظه، یا زورش نمیرسه، اگر زورش نرسه در اولین فرصتی که بتونه عقده‌ش رو خالی می‌کنه.

این قسمتی از کامنتم بود برای یه نوتی راجع به تجاوز دست یک آقا به یک خانوم در اتوبوس، در اون نوت آقای متجاوز جاشو عوض میکنه و مسئله حل میشه، اما یکی کامنت داده بود که شاهد اتفاق مشابهی بوده که از قضا برادران دختره تو اتوبوس بودن و مث سگ آقای متجاوز رو کتک میزنن و وسط بیابون ولش میکنن، اون آقای متجاوز سوار یه وانت میشه در ادامه مسیر که همش از کنار اتوبوس سبقت میگیره و مردم بهش میخندن.

حالا اگر نیازه دوباره نوت رو از اول بخونید، در همچین اتفاقاتی مهم هست بازخوردی صورت بگیره که موجب بازخورد بعدی نشه، کتک، همونطور که گفتم موجب میشه اون آقای متجاوز در اولین فرصت به دختر دیگه‌ای -اندفه نه به علت مشکل عقده جنسی بلکه به علت مشکل عقده کتک-  تجاوز کنه، اما خندیدن، مسخره کردن، در همچین سناریویی موجب می‌شه فرد خاطی برای جلوگیری از تحقیر دوباره توسط جامعه دست به همچین کاری نزنه، فکر کنید، به بازخوردها الان که آروم نشستید جلوی کامپیوترتون فکر کنید، در لحظه وقوع وقت نیست برای فکر کردن و ممکنه بازخورد اشتباهمون موجب بازخورد منفی‌تر و شدیدتری بشه.

هوم و درد

- فک میکنی امید چه فرقی با بقیه پسرای دنیا داره که تو نتوستی فراموشش کنی؟ نمی‌خواد جواب بدی، من جات جواب میدم، امید فرق خاصی نداشت، جه بسا بنا به گفته خودت کلی هم بچه بود و بچه بازی می‌کرد، پس چی؟ داستان چیه که اون تو ذهنته؟ داستان امید نیست، اصن شخص مهم نیست، داستان احساسی هس که بهش داشتی، فرقی نداره امید باشه یا باقر، مهم خود آدمه؛ مهم تویی، و احساسی که تو تجربه کردی، آدمای دنیا تو این مورد دو جور هستن، یه عده که می‌گن هیچ عشقی، عشق اول نمیشه، عده دوم که می‌گن عشق اول بچه بازیه، عشق اصلی عشق زمان پختگی آدمه، اونا که گروه اول هستن حواسشون نیست هرچی بوده و هرچی هست از خودشونه، پس باید برای رفعش برگردن به خودشون، این تو بودی که اون حست به امید بود، نه امید به خودی خودش، این تو بودی که برای اولین بار تجربه‌ای کردی که تو عمرت نکرده بودی، چون توقع‌ش رو نداشتی،بهت چسبید، به همه می‌چسبه، عشق بهترین حس دنیاست، مسلمه که می‌چسبه، اما هرچیزی رو بار دوم با کیفیت‌تر از بار اول می‌شه انجام داد، امید یه تجربه خوب بود برای تو که حالا بهترین عشق رو بسازی، و همه‌چی از توئه، همه حس از تو میاد، بنابراین بترکون، سنگ تموم بزار، بعد می‌بینی که امید دیگه نیاز به هیچ جایی درونت نداره
- هوم ...